Ostatnia Wieczerza 

„Ostatnia Wieczerza” to jednocześnie największy i najsłynniejszy obraz Macieja Świeszewskiego. Monumentalne dzieło mierzy 450 x 800 cm. „Wieczerza” powstawała w kościele św. Bartłomieja w Gdańsku w latach 1995-2005. Pomysł na obraz zrodził się w połowie lat 80. kiedy artysta pracował przy renowacji dzieł Delacroix i Courbeta w Luwrze. Pierwszy szkic „Ostatniej Wieczerzy” powstał w słynnym paryskim muzeum w 1985 roku. Do realizacji swojej wizji malarz przystąpił w połowie lat 90. Ogromnych rozmiarów płótno musiało zostać sprowadzone z manufaktury w Brugii, ponieważ w Polsce nikt nie wyrabiał płócien tej wielkości. Na potrzeby obrazu w gdańskim „Teatrze Wybrzeże” odbyła się wyjątkowa sesja fotograficzna. Zaproszeni goście wcielili się w role biblijnych apostołów.

Maciej Świeszewski uwiecznił na swoim obrazie ważne dla Gdańska postaci ze świata kultury, sztuki i nauki. Za stołem znaleźli się m.in. światowej sławy pisarz Paweł Huelle, ksiądz Krzysztof Niedałtowski duszpasterz środowisk twórczych, artysta Jacek Tylicki, bracia Limonowie, czy profesor Stefan Chwin. Obraz został oficjalnie zaprezentowany publiczności 11 listopada 2005 roku w kościele św. Jana w Gdańsku, w ramach gdańskiego Areopagu. Tysiące gdańszczan przyszły zobaczyć „Ostatnią Wieczerzę” na żywo. Wbrew pierwotnym zamysłom dzieło Macieja Świeszewskiego nie zawisło na stałe w kościele św. Jana. Było tam pokazywane jedynie przez dziesięć dni. Latami obraz z różnych względów nie mógł znaleźć miejsca publicznej ekspozycji. Tylko sporadycznie był pokazywany szerszej publiczności w Polsce i za granicą. Wędrówka „Ostatniej Wieczerzy” trwała przez lata. Obraz przez kilka lat przebywał w Gdańskim Parku Naukowo-Technologicznym. Latem 2009 roku podczas gwałtownej ulewy kompleks został podtopiony, a płótno z obrazem cudem unosząc się na tafli wody, omal nie uległo zniszczeniu.

Temat „Ostatniej Wieczerzy” Macieja Świeszewskiego stał się inspiracją dla powieści Pawła Huelle „Ostatnia Wieczerza” oraz książki „Zawsze Ostatnia Wieczerza” ks. Krzysztofa Niedałtowskiego. O obrazie został nakręcony film dokumentalny „Ostatnia Wieczerza”. Dokument miał swoją premierę na festiwalu filmowym „Dwa Brzegi” w Kazimierzu Dolnym w 2011 roku. Film wyreżyserował Sylwester Latkowski, a muzykę skomponował Leszek Możdżer. Powstał także obszerny album poświęcony w całości „Ostatnie Wieczerzy”.

W 2011 obraz został pokazany w Królewskich Muzeach Sztuk Pięknych w Brukseli, gdzie zobaczyło go kilkanaście tysięcy osób. W 2015 obraz miał zdobić polski pawilon na EXPO w Mediolanie w specjalnie przygotowanej sali. Tuż przed rozpoczęciem targów transport obrazu do Włoch został zablokowany przez wicepremiera polskiego rządu, bowiem dzieło rzekomo „obrażało uczucia religijne”. 21 marca 2016 obraz zawisł w hali przylotów gdańskiego Portu Lotniczego im. Lecha Wałęsy, gdzie jest dostępny dla publiczności.

Pod koniec 2022 obraz został uznany przez Tygodnik POLITYKA za jedno z dziesięciu najważniejszych dzieł sztuki ostatniego trzydziestolecia.